Gehakt en zelfgemaakte deeg een perfecte combinatie!

Mijn lieve Kuifje is ziek. Hij heeft keelpijn, hoest erg vervelend en heeft koorts. Onze plannen voor een gezellige zondag hebben we hierdoor moeten afzeggen en met dit prachtige weer was ik de hele dag binnen met mijn schatje. Natuurlijk mag ik niet klagen als moeder en het mama-laat-me-niet-alleen-gehuil viel vandaag ook wel mee, maar ik had me een leukere zondag kunnen voorstellen. Maar goed onze kindjes gaan voor alles uiteraard en mede dankzij Kuifje heb ik toch lekker kunnen bakken vandaag. Ik moest me toch ergens mee bezighouden tijdens zijn middagslaapje! Al had dit best een stapel strijkgoed, of de volle wasmand kunnen zijn, ik koos lekker voor de keuken. Vandaag zijn het heerlijke broodjes met gehakt worden. In het Turks heet dit "pide". Qua smaak lijkt het een beetje op de lahmacun (de Turkse pizza), omdat het gehakt rauw op het deeg de oven in gaat en doordat de ingrediënten van de gehaktvulling ook vergelijkbaar zijn. Maar het deeg is juist heel anders, het is zachter en heeft meer smaak. Wat degen betreft ben ik niet zo van de maatbekers, maar om het hier te kunnen beschrijven heb ik goed onthouden wat er allemaal in ging vandaag.

Het deeg voor de pide heb ik van verse gist bereid. Dit heb ik met 1 glas lauwwarm water en 1 eetlepel suiker laten smelten met behulp van de lepel. Daarbovenop gingen 2 glazen melk, 2 eieren (waarvan ik 1 eigeel apart heb bewaard), 1 glas zonnebloemolie, zout en ongeveer iets meer dan 1 kg bloem. Ik weet dat ik niet echt duidelijk ben over hoeveel bloem er nou ingaat, maar dat komt omdat ik het ook echt niet precies weet. In Turkse recepten staat ook altijd "bloem, zoveel als er in kan". Tja, hoeveel moet er dan in?! Het is de bedoeling dat dit een zacht kneedbare deeg wordt dat niet aan je vingers plakt. Dus de bloem doe ik al knedend beetje bij beetje in, zodat er tenminste niet te veel in gaat. Hoe zachter het deeg tijdens het kneden, hoe zachter en lekkerder het deeg is na het bakken. Dit soort deeg moet je ook altijd minstens 10 minuten kneden zodat alle ingrediënten goed met elkaar mengen. Het deeg heb ik overdekt laten staan zodat het kon rijzen. In de tussentijd bereidde ik de gehaktvulling. Hier zitten in: 2 uien, een stuk of 10-15 pepers, een stuk of 10-15 cherrytomaatjes (dat mogen ook een paar gewone tomaten zijn), ongeveer 1 kg rundergehakt, paprikapuree, olijfolie, zout en kruiden zoals Italiaanse mix, shoarma-kruiden, knoflookpeper. Eerst even wat achtergrondinformatie over mijn pepertjes. Deze had ik 5 weken geleden meegenomen uit Turkije. Omdat het behoorlijk veel was en wij het niet op kregen, heb ik nog steeds wat in de groentela van mijn koelkast liggen. Na 5 weken zijn deze pepers helemaal uitgedroogd, maar gelukkig wel in goede zin! Het heeft een lekkere smaak, alsof het speciaal in de zon gedroogd is. Vandaar dat ze op de foto ook allemaal verkleurd zijn. Maar goed ik maar eens verder met mijn recept. 
De uien, pepers en tomaatjes hak je fijn in de keukenmachine. Voor de rest doe je alles bij elkaar en meng je het goed met je hand (of een lepel). De kruiden kun je naar eigen smaak en eigen assortiment toevoegen. Ik heb een aardig verzameling van kruiden en maak er graag gebruik van. Bij de gehaktvulling doe ik ook een beetje water zodat het beter smeerbaar is. Nadat het deeg gerezen is, heb ik er allemaal kleine bolletjes van gemaakt die ik dan uit kan rollen in de vorm van een ovaal. Als je de bolletjes van te voren maakt, zodat het kan rusten, zal het ook makkelijker uit te rollen zijn. De vulling smeer ik dan met de bol van de lepel in het midden uit over het ovalen deeg en geef er dan een vorm aan zoals op de afbeelding te zien is. Het eigeel die ik apart had bewaard meng ik met een beetje yoghurt en smeer dat met een kwast uit over de randen zodat het mooi bruin kan bakken. De oven stond bij mij op 220 graden en de Turkse broodjes waren dan ook in 11 minuten mooi bruin gebakken. Ik heb niks anders dan lovende woorden gehoord over mijn broodjes, het is een ware succes geworden! Het deeg is heerlijk zacht en de vulling lekker hartig. Het is een maaltijd op zich. Deze komen er zeker in!